Mesele

Bu bir alışkınlık meselesi
bu yalnızlığa bir sual
bin fırça darbesi çizseydi seni olamadıklarını isteyebilir miydin böyle
yapamadıklarını oldurur muydun
ışıltılarında ve beyazlarında sen yoksun
içindeki çocuk yok
sanki burada olmamalıydım der gibi bakışların
boynundaki kolyede kayıp denizler var sanki
kol düğmelerin bile gönülsüz yüzündeki ifadeye
elin başını değilde unutamadıklarını taşıyor sırtındaki dolaba
ben seni arkandaki harita gibi ölçekli bir harita sanırdım
duygulara işe aileye ve dostluğa sınırlar çizen bir maharetli bilirdim hep
meğer bunlara eklentilerin de varmış
sakladıkların
yürekciğinin kulpuymuş melankoli
matruşka olsana sen
benim matruşkam
bırak bu resime yalnızlık modeli olmayı
önce kokun sonra yüzün elbiselerin duyguların ve içindeki çocuk
matruşkamda kat kat iç içe hep sen işte
daha ne ...



7/5/2008