Meşru Ses

Sonuncusunu arıyorum gülüşünün
Ve rengin
Ve yaşamın.
Elimi tutuyor zifirinin karanlığı
Her nükte'n benden bir parça gibi kesiliyor,
Eksiliyor
Doğuyorum.
Ve aynı yıldızın dolaylarında eskiyorum.

Şeytani kestane renginde bakıyor,
Ve öpüyor
Ve diriliyor
Ve susuyorum.
Diri bir yaşamak tutturmak geçiyor içimden.
Geçiyor.
Hükmü görünmez kentlerin kucağında debeleniyor
Ve gök yere ağıyor,
Sanki ağlıyor gibi.
Bir damla sesten ileri gitmiyor
Köşe kapmaca oynuyor gibi ve de.
Alkışlarla sesleniyor ve işitiyorum.
Ve duyduğum yalnızca sesin oluyor.

Bilmem kaçıncı şarkı
Birbirine benzerliklerinin aksine üzülüyorum,
Benzerliklerinin benzersizliklerine.
Birer birer ayrıştırıyorum, teker teker.
Ve hırçın yelin omuzlarında direniyorum.
Ve hayatın ganimetinde,
Ve solgun teninin grisinde
Ve elbet gözlerinde.

Bir nedenini arıyorum
Gecenin, matemin.
Eksilttiğin günsüzlüklerime yanıyorum.
Koşuyor benzerin
Ve hecelenen günler çözülüyor
Ve acının sertliğini soluyor
Manasızlıklarında süzülüyorum.
Yapsam olmayacak,
Ve sussam, yas,
Kaybolmayacak.
Meşrulaşıyorum.

Koyu yadsıyışım geliyor aklıma
Ve ömrün geri kalanı.
Sahi, nasıl geçecek?
Hiçlik, gece oluyor.
Sen, köşe oluyorsun.
Gece, ben oluyor.
Geçtiğimiz yollar, sen
Ve ben, kayboluyorum.

Bitiyor.

Mart/2015