Metalik

Kar, kış, kıyamet
Çamların dalında buz tutmuş ihanet
Tutuyorum ellerim yapışıyor
Ellerim savunmasız
Tenim ellerimi sahipsiz bırakıyor
Bakıyorum
Gözlerin yapışıyor gözlerime
Metal soğukluğunda gözlerin
Gözlerime bir karabulut gibi abanıyor
Bitmiş sevgimiz duruyor aramızda
Aramızda basamakları sevdamızın
Son durağa varamadan tutulmuş tufana
Bir adım atsam
Tuz buz olacak geride kalanlar
Donuyorum ben yine
Geride kalanları yüklenip
Yola çıkmakla
başa çıkmak düşüncesi
saplıyor beni kara
Kımıldayamıyorum ben yine
Kaç asır geçecek böyle
mıhlanmışım ayaza
Kör, sağır, duygusuz
Ölüyorum ben yine
Vazgeçişine teslim olmuşum
Tek bir kelime düşmüyor aklıma
Tek bir hece
Gidiyorsun gece gece
Biliyorsun
Hiç çıkamayacağım gündüze
Işıksızım ben yine
Peşinden koştursam
Son basamakta yakalasam
Savrulan saçlarımı okşasan
İçine ılık ılık bir şey aksa
Gözlerin saçlarımı okşarken baktığı gibi baksa
Üstüme yıldızların yağsa
Gitme
Demeden gitmekten caysan
Mıhlanmışım kasırgalar koparan sözlerine
Kımıldayamıyorum ben yine
Gidiyorsun
Korkuyorum
Korkuyorum bu kez en sevdiğimle