Metin Abi

metin ve dingin ve de derin
bir abimizdi metin abi.
kendi halinde, kendince
üç oda bir salon evi
denk kanaat rızkı
herkesinki gibi...
sevimli iki şirini
bir de sevdiceği
gözünde, dünyadan kıymetli
dilinde, herkesinki gibi
bir hayata sahipti

kader...
kader neydi ki
tanımı açıklamasından uzak
dinle, edebiyatla, ilimle ilgisiz
kendince kendine has
kendimizce tecrübe edilmeden bilinemeyen
bir tanım, terim
bir kelime, yaşamayı kendi haline bırakıp
sadece akılda tutmak için.

en zalim anında trafiğin,
en umursuz halinde hayatın
göklerin ve yerin
bilinen kötü haberi
gözleri kapalı kulakları sağır beklediği
sonuçları ve kendisi
hiç kimse için kıymetsiz
herkes için kıymetli
bir kaza...

metin ve serin ve de salim
bir abimizdi metin abi
havası bozuk haberi alınca metin abi
hiç bozmadı kendini
sorup öğrenip
suçlamadan kimseyi
hesap edip dinleyip
dua edip rahmet diledi
metin abi!

suç neydi ki!
ya da suçlamak hep en kolayımıydı
hatta yaşamak kime güzeldi...
hiç bir suç olmasa
doğmaya çamur atardı kimisi,
en büyük haksızlığa...

metin ve selim ve de emin
bir abimizdi metin abi
üzülmenin ya da özlemin
kenarına isyan iliştirdiğini
gören hiç olmadı
duyanda...
öyle bir metin abimizdi metin abi

geçenler gördüm
ellerini açmış, dudakları kıpır kıpır
rahmet dileyip şükür ediyordu besbelli.
metin abi!
metin ve zengin ve de sakin
bir abimizdi işte metin abi