Mevlana

Celâl nuru parlıyordu yüzünde
Yüklendi mânâyı geldi Mevlânâ...
Kâinât saklıydı O'nun özünde
Mâverâ kokulu güldü Mevlânâ...

O bir seyyah idi ruhuysa hancı
Mevlâ'ya âşıklık ise kazancı
Bazen kervan oldu bazen kervancı
Bazen ayaklara yoldu Mevlânâ...

Mevlâ'nın ismini tende gizledi
Habibinin sünnetini izledi
Bir ömür sevdayla vuslat gözledi
Gerçek derviş gerçek kuldu Mevlânâ...

'Hamdım, piştim, yandım.' dedi boyuna
Lâyık oldu Resûlünün soyuna
O'nun yüzü hürmetinin suyuna
Aşkla yanmış benzi küldü Mevlânâ...

Allah'tan gelmişti Allah'a gitti
Ne bir gönül yıktı ne kul incitti
Yaktı gönülleri gözlerde tüttü
Nice Mecnun'lara çöldü Mevlânâ...

Mekke'den Konya'ya geldi kervanı
Buhranlı ruhlara verdi dermanı
O Sultanlar Sultanı'nın fermanı
Semâ etti yandı oldu Mevlânâ...

Emirler sultanlar saygıya durdu
Çünkü O kalplere yansıyan nurdu
Çağlara Mevlevî mührünü vurdu
Derin tefekküre daldı Mevlânâ...

Büyük mutasavvıf hem de şairdi
Sözlerinin tümü aşka dairdi
Asırlar üstüne çağlar devirdi
Asrı asra katan seldi Mevlânâ...

Semâ ile sevgiliyi zikretti
Her nefes alışta Hakk'a şükretti
Şükürde kayboldu Dost'u farketti
Varlıkta yokluğu buldu Mevlânâ...

'Putperest de olsan yine gel.' dedi
Semâ et Mevlâ'ya bağla bel dedi
İbret al sevdayla açar gül dedi
Hakk'ın kapısını çaldı Mevlânâ...

Neyzen çaldı döndü açıldı kapı
Gönlünde yıkıldı tüm fânî yapı
Çileler üstüne edildi tapu
Kendini ummana saldı Mevlânâ...

'Edep Ya Hû! ' dedi edeple baktı
Teni kesret saydı nefsi bıraktı
Âb-ı hayat oldu kâlplere aktı
Yanan dilsizlere dildi Mevlânâ...

Tevâzûyu destur etmişti zâtı
Geçmişti nefsinde olan sıratı
Sağ eline almış idi berâtı
Ölmeden çok önce öldü Mevlânâ...

Arttı O'nun Hakk aşkıyla ziyneti
Gönle tesir ediyordu sohbeti
Muhabbet yolunda arttı kuvveti
Rahmetler yağdıkça doldu Mevlânâ...

Pişmişti ruhunda gurbetlik aşı
Güle çevirirdi atılan taşı
Akarken gözünden hicran gözyaşı
Vuslat mendiliyle sildi Mevlânâ...

ŞAKALAR çileyi hep Hakk'tan bilir
Hakk'tan geldiğini topraktan bilir
Aklı ermez ama kulaktan bilir
Çileli gönlümü aldı Mevlânâ...

28 Temmuz 2009 46 şiiri var.
Beğenenler (1)
Yorumlar (2)
  • 15 yıl önce

    yine güzeldi abim

    👍👍👍👍👍👍👍

  • 15 yıl önce

    Mevlevi felsefe , ademogluna neden adina insan denildigini anlatir ; ki insanligin özü iyilikten gecer .Mevlevi felsefeyi benimseyen ademoglu mutululuga emeklemege baslar .... Böylesi güzel bir temayi sundugunuz icin tesekkürler ve okunasi siiriniz icin tebrikler ...