Mevsim

Yaprağın düştüğü an bu mevsim
Rüzgar hışmıyla
Bir göğe
Bir toprağa yakın
Ve düşer
Alnından düşer gibi uçurumun
Vazgeçiş örgüsüyle
Dönüş övgüsüyle
Yaprak, içsiz ve duygusuz
Daha çok içsiz
Gibi, gelirken rüzgara dost
Kendine düşman
Yaklaştıkça, daha da yaklaştıkça
Vazgeçmiş gibi, düşüşten
Düşe sarar benliği
Yaklaştıkça, tam yaklaştığında
Gün gözükür, düşmeyeceği yerden
Artık, geç ve eksiktir
En çok da topraktır