Mevsim Kış Ve Sen Yoksun

Kar yağar avucuma
Yollar beyaz örtüsünde ağlaşan gelincik
Yastığımın terinde kokun donmuş yüzümün
Hayalinde suskun durur...

Dikili yüreğimin orta yerinde
Ağlaşan yalnızlıkların sesi
Kemirir içimi gün boyu
Ayaza çalan gözlerimin
Mevsimsiz karında...

Cebim ellerimi örtmekten tedirgin
Yalnızlığımın çocukluğu
Koynumda yılanlı başların zehrinde
Bekleyen bir çift göz yolunda

Dudaklarım titrek ayazında
Üşürken sen yoktun sıcak ülkemde...
.......
.....................
......................................
saklı bir kent vardı geçmişimden kalan/
gözlerimde...uyuyan gecede/yorgun bir ben...
adında... sahipsiz bir çocuk urganı/...yaşlı yüreğimde/
masallar gibi yalanlar...o... da ölür bizler gibi....
kokular da bizlerden arta kalan yalnızlıklar kadar...kalır...
ve sen son bir durak sonsuzluğunda durgun su.../
........
............................
...............................
kaldırım taşlarını sayarken yere düştüğümü anımsadım...
son uyanışım bir nefeslik yol kadardı...oysa ölmedim ben yaşarken/...