Mevsimler

Ah şu dünyanın,garip mevsimleri,
İnsanlara bıraktıkları farklı hisleri,
Dünyada değil,bir senle yaşadım,
Ben bütün hepsini...
İlk gördüğüm zaman seni,
Mevsim bahardı...
İçimde bir kıpırtı,heyecan,
Adeta kalbim,kanatlandı,
Tabiat en güzele bürünürken,
Senin yanına bile yaklaşamadı,
Açan çiçekler,öten bülbüller,
Bir tek seni anımsattı...
Sevda ateşi yakarken,
Mevsim yazdı...
Seni gördüğüm her an,
Her yanımda oluşun,
Bana hep azdı.
Güneş sen varken daha bir cömert,
Deniz daha bir pırıltılı,
Mevsim daha bir yaz,simalar ışıltılı.
Sen ise hep olduğu gibi,
Yazlara özgü yıldızları kıskandırandın,
Onlar bu yüzden semadan kayardı,
Sana karşı,biçare,
Nedensiz,habersiz gittiğinde,
Mevsim son bahardı...
Bende dökülen yapraklar,
Ağaçlarda hasta gibi sarardı,
Bir kıyak geçer sandığım,ayrılık,
Kendini çoktan kanıtladı,,
Yağmur yerine çiseleyen,
Tüm seven göz yaşlarıydı...
Dönmeyeceğini anladığımda,
Mevsim kıştı...
Gönlüme çoktan karlar yağdı,
Soğuk alıp götürdü beni benden,
Zalim kış bile eğildi,sevgiden,
Kalbimi seni kazdığım yerler ise,
Kara kışa mahkum,daimi yastaydı.