Mevsimler Ve Sen

Bak mevsimler geçiyor,
Yapraklar dökülüp veda ediyor,
Her şey sanki yokluğuna isyan ediyor,

Sen olmasan da günler geçer,
Belki bir gün acılarım diner,
Bir gün belki bu ateş de söner,

Bazen içimde her şey yaz olur,
Tedirgin yüreğim de kaygılarım kaybolur,
Bakarsın her şey bir anda bambaşka olur.

Gün yüzünde Sessiz vedalar kalır
Bakarsın her şeyin yerini farklı şeyler alır
Belki ben olmam
Bakışlarım seni benim sanır

Rüyalar kimi zaman uyutmaz yokluğumu hissettiğin gecelerde
Buğulu bir cama adımı yazarsın özlemlerinde
Anlatmaya çalışırsın beni resimlerde sayfaların köşelerinde
Kimi zaman anlarsın varlığımın değerini
Beni sevdiğin kalbinin en ücra köşesinde

Yokluğum gözlerimi aratmasın sana
Acıtmasın yüreğini kanatmasın hicranlarla
Belki alışamaz olmadığıma
İnanıp da aldanmasın var olduğuma

Bir an kaybolur sessizce çöken acılar
Yerini masumca fısıldayan derin hislere bırakır
Göz göze çarpar sanki bir an onu görünce
Gerçekten sevip de âşık olmak değil midir ona;
Yüreğinden delicesine titreyip
O ateşle sönünce?