Mevsimlerin Şiirsel Mantığı

mevsimler şiiri anımsatır bana
her mevsim ayrı bir yaşantı
imreniyorum ahengine mevsimlerin.

anımsayınca baharı
hemen yeşil gülümser gözlerimde
dallarında çiçeklerle renklerin bağdaşması
kucaklaması akasyaların ıtırını ve muştusu kuşların
tazeliği sabahların
kırlangıçlar yuvalanırken evlerin damlarına
kabak kökenlerinin tırmanışı
giriş kapılarına fıstık sısıl
yollarda insanlarla arılar
hep, hep baharı anımsatır bana...

yazı anımsarım güneş yakınca sırtımı
gölgenin serinliğinde terlerin sönüşü
yazın cömertliği
kırazın allığı kızarmış yanağı ile başlar şeftalinin
toprağa ektiğimi biçerken
alnımda ter
kökeninden kopardığım kabağı
çitimden kırdığım odunlarla pişirir,
gömerim ayaklarımı kuruyan derenin kumlarına...

ayva sarısıyla gelir son bahar
sanki kavgalıdır ağaçlarla yapraklar

solgun yüzleriyle terk ederler dalları
gölgeler güneşten uzakta
bulutların gebeliğinde şüphe aldatıcı beklentiler
bir endişedir çağrışımlarda...
kış beyaz örtüsüyle gelir bir sabahın
çocukların ıslak ayaklarında öksürüğüm
bulutların kaçışı hırçınlığından bulutların
parmaklarımın üşüyüşü
kar adamıdır çocukların.

Ve kardelenin cesareti kök atmış buzlara
Kardelenlerin cesareti mayası olmalı şiirlerin
Kardelenlerin bittiği yerde yaratılmalı
Şiirsel süzgecinden geçmeli mevsimlerin.

?ÖLÇÜNME 2001?
üçüncü şiir kitabım