Mevzu

Mezar kazanlar çoğaldı

ve tırnaklarını törpüleyenler

kapıların önüne hep ümitsizlik mi bırakılır

Gazete okuyan da kalmadı

Seviyorum diyen kimse de kalmadı

Şiire gelesiye daha çok şey var evlerinde

Dijital öpücükle uyandırıyorlar birbirlerini

Robot süpürgelerine günaydın diyorlar.

Dünya bir hastalığın gölgesinde

Bırakın öpsün o kız, o elleri kirli çocuğu

Yüzsünler sessizce bütün okyanusları

Sular dolmasın ciğerlerine,

Islak çatıların ardından

sokağa çıkma yasaklı şehirlerde

ışıklı bisikletlerle gezsinler,

Ve tanrının rengini arasınlar

Hiç yorulmadan doğsunlar

Ana tohum bir kalp eksinler topraklara,

Göz yaşı koksun her yer

ve aşk biriktirsinler sığınaklarda.

Var olmaya tebessüm etsinler.

İstemesinler hayatınızı

Süslü elbiseleri de olmasın

Estetik birer burunları da

Çıkık elmacık kemiklerine de hayır

Özlemi bilsinler,

Ağlamayı, çölleri, yanmayı ve beklemeyi.