Meyyit

Güneşin vurduğu bir sokakta
Ölmek istercesine yürürken
Ve beklide eşiğinden dönerken ölümün
Aklıma geldi birden
Son dönüşüydü dünyanın
Aklımdan geçen son karamsar düşünceler
O andan bir saniye önce
Ya da daha evvelden
Ben bile anlayamamışken
Erişmişti son demine
En dibindeydim hayatımın
En zor gününde
Arkama baktığımda hayat yerine
Bir dizi pişmanlık ve yeis
Üzeri dumanlı, altında is
Ve yüreği kapkara
Ve yüreği sopsoğuk
Bir geçmişten
Beklide griye çalan bir beyazlıkta
Bir yol görür gibi oldum birden.
Yokuş çıkarken aklımda düşünceler
Ölüme özlem ve yaşama bağlılık
Yolun sonundaki o dönemeci dönerken
Gözümde yok oldu birden karanlık
Dedim ki
Madem yaşam acımasız
Kastı sana değildir sadece
Ölümü belki herkes isterde
En korkağı yeltenir
Bileğini kesmeye
Baktım bileklerimden mavi görünen damarlara
Dinledim nabzını
Korkak mıyım? Yoksa aptal mı?
Hangisi düşünür acaba şu an
Hüngür hüngür ağlamayı
Kendime gömülmüştüm o an
İçimden akıyordu yaşlar
Bir caminin kubbesini gördüğüm an
Dışa vurdu kendini
Çıktı gitti o hezeyan
Bir tek O kalmıştı değerli
Ya da bana değer veren
O'nun verdiği emanete kastetmeyi
Nasıl geçirdim kalbimden
İşte o saniyede bir titreme
Bir ah ediş geldi benliğimden
İşte o saniye aydınlık griden
Nur beyazıyla bezendi
Kör etti dünya gözümü açıldı perde
Artık keşke demenin yeri yok
Artık dünyaya pişmanlığı bıraktım alçaklara
Ve artık kalbimle bakıyorum dünyaya