Meyyite Sorulmadı

Hüzünler makamında ayrılık bestesini,
Son defa söylese de can kurban sitem-kâra.
Gözyaşımı sunduğum gönülde listesini,
Bin cefâ eylese de can heyrân şive-kâra.


Ömürden ömür verip baharı bekleyip de,
Bülbülü olmuşam ben gül dalına bağlatır.
Yaş döküp hebâ edip göllere ekleyip de,
Ben yâre neylemişem seherde hep ağlatır.


Çöllerin serâbında hayâle mâşuk olan,
Yosun gözler sevdâda hergün yârini bekler.
Ateşin haberi yok boşuna aşık olan,
Pervane yanmak için bil ki nârını bekler.


Yeşil bir vâdideydim meğer ki hayâl ola,
Hayâller birikirken ömürden gün eksildi.
Hazânda düşen yaprak kubur'a meyyâl ola,
Feleğin hesabından ne yazık dün eksildi.


Meyyite sorulmadı kimde hakkın var diye,
Hakkı olan gelmedi musalla'da başına.
Yıllarca mecnun gibi çölde kaldı yâr diye,
Geçti artık gelmesin mezârının taşına.


Kanma hümâ kuşuna Bedâhşanda olsa da,
Yalan dünyanın sonu ölümün alâmeti.
İki dağın arası Zebercetle dolsa da,
Sûr-u İsrâfil dahi beklerken kıyâmeti.