Mezar

Buradaki ilk gecem.
Herkes sessizce yatmakta.
Ay gene doğmakta, yıldızlar parlamakta, zaman akmakta
Artık bende yatıyorum.
Soğuk kara toprakta.

Şimdi yapayalnızım ben.
Ne çocuklarım, ne de karım.
Hiçbir işe yaramıyor. Malım, mülküm, külli varım.
Üstümü toprakla örttü.
Gitti... bütün dostlarım.

Zifiri karanlıktayım.
Yattığım yer çok sert ve yaş.
Önüm, arkam, sağım, solum. Kara toprak ve soğuk taş.
Anladım... gidiyoyorum
Sonsuzluğa yavaş yavaş

İstesem de dönüşü yok.
Vuslat da mahşere kalmış.
Mezarlıkta yatan herkes. Derin bir uykuya dalmış.
Bitmez sandığımız ömür.
Çok kısacık, bir masalmış

25 .10. 2004