Mezara Kadar Sevmekte Vardı

güzelim...
beni duyuyor'musun
senin ruhunda yüreğinde yoksam
eğer varsamda firar ediyorum

neden mi?
sen hiç üzülme gönlünü kırma canım
sana yük olmayı sevmem
bak işte ben sözlerini taşıyorum
içimde yüreğime gömsemde k/aşıyorum

içimde gözlerin nuruna kalsamda
ölüme beş kala görsem yine gam yemem
sevsen ne olacak ki!

aslında bildiğin gibi değildi
güzel göründün amması çok kötü yürüdü
senden ne eksilirdi ki!
ayarın bozulmazdı sanırım

ardında gözyaşı dökecek bir uzaylı olacaktı
belki
ayrılığın beğenmiş ruhlarına
seramikten tabak kırmak kalp kırmaya benzermiş
meğer hiç bilmez'misin iyi insan güzel insandır

hep kağıtta kalacaktı sevdalar mezara kadar sevmekte vardı
dört nala koşan kıratın izi, insan ölünce namı kalır sanırım
bizimde belki ş/anımız kalırdı sen onu çok gördün güzelim

aynaya bakınca gülüşüme k/aldım
senin yüzünden derbeder soldum
yokluğuna deli divane oldum
deliye döndü kışım baharım

12*08*12*Karataş*