Mezarımın Penceresinden

gölgesi peşinden gelmeyen
dev cüsselerde, minnacık yürekler
ihanetin kanıyla sulanmış
demirden çiçekler yeşertiyorlar
mezarımın üzerinde

deniz ve gökyüzü kavuşmuş
yalan
sen ve ben ayrılmışız
o da yalan
sadece öyle görünüyor
mezarımın penceresinden

melek ve şeytan ayrı hamurdan
aynı sofrada doyan
yüzünde ölüm hazzıyla, kanatsız uçan yaratık insan
aynı ateşte
önce yaktın sonra yağdın
dinsene artık

revzeni açık mezarımda çok yalnızım
ağıdın bile yakıldı
sen de ölsene artık