Migren Sancılı Delirmeler

Masamda birikmiş duman hüzmeleri

Nikotin ağacının müptelası hüzünlerim

Uykum firar

Betimlemeye çalışırken sancılarımı

Bin imge yetmiyor

Kılıfına uyduramıyorum

Yer çekimine yenik düşüp, bir köşede sızıyorum.

En ağrılı yerinde uykumun

Uzaklarda sesin

Yüzün beliriyor, koşar adım nefesine koşarken

Dudakların birbirinden ayrılıp;

-Gel burdayım vicdanımın azabı,

-Bütün beyazları giyip süslendim.

O an

Şizofren dürtülerim ağır basıyor

Ve sana geliyorum.

Sana yaklaştıkca

Ağaçlar daha yeşil, çicekler daha canlı

Baldan ırmaklar akıyor, rengarenk naif ötüşlü kuşlar şakıyor

Zılgıt sesleri yükseliyor sana on adım kala

Ve tam sana sarılacakken

Gözbebeklerin dolu dolu fark ediyorum

Yüzünden düşen bin parça, ve ağlamaklı

Yanaklarını dövmeye başlıyor yağmurlar

Islanmış dudaklarını birbirinden ayırıp;

-Ben sana ölmeye geldim, merhametini sevdiğim

-Sen sevilecek değil, yanında ölünecek adamsın

O an

Şizofren sevmelerim ağır basıyor

Ve diyorum ki;

Jilet kesiği kollarıma uzan

Ve ört gözlerini.

Acıtıyorsun her gece kaburgamın içinde öldüğünde

Bir çentik daha çiziyorum kollarıma

Bu ne illet bu ne keder.

Tutanaklara geçmeyen bir cinayetsin içimde

Geçmiş zaman sarmalında bir ahsın

Migren sancılı rüyalardan uyandığım her gece

Kan kokusu, yalnızlık kokusu ve ölüm kokusu mazi

Ziyan ettin beni en bereketli hasat vakti

Ellerime bıraktığın beyaz düşler

Sigara dumanında paslandı

Artık siyah bağıyorum yarınlara

Yabancı harflerle ağlamak istiyorum en çok

Uyamadan önce balkona asıyorum gözlerimi

Küf tutmadan kurusun

Susuyorum bazen

Ve o an

Şizofren duygularım ağır basıyor

Ve gülüyorum şuursuzca.