Mil Çektim Yüreğime

Dün akşam

Bir kadın gördüm
Gözleri güneş karası.

Tanıyamadım.
“ Kimsin ? ” dedim.
Dedi ki “ Ben , senim .”

“ Ben mi ? ” diye haykırırken bana
İsyan ettim bir an zamana
Yorgun fersiz gözlerim
Düş kırıkları dolu ellerim
Belki bir gün avuntularımla
Anılarımın darağacında
Zamanın kör ilmiği boğazımda
Soluksuzca seyrettim kendimi.

Haykırdım Zamana…

Dur ! dedim .

Akma artık boşuna.

Neler gördüm neler , geriye baktığımda
Terk edilmiş , anasız babasız çocuklar
Çaresiz İhtiyarlar , ağlayan kadınlar
Cehalet batağında çırpınan gençler

İnandım , güvendim yarınlara.
Uzattım ellerimi tüm insanlara.
Çare oldum kanayan yaralarına
Eğriyi doğru ,suçu hata

Yanlışı ise ezkaza saydım .

Durdurak bilmeden çabaladım.

Onlara
Doğruyu , gerçeği,

Nefreti yenmeyi,

İyiliği ve sevgiyi
Adam olmayı , bilgiyi öğretmek için

.......................... Unuttum ben beni.

O zamanlar

Üç maymunu oynarken
Hiç düşünmemiştim
Yüreğimin bu kadar eskiyeceğini.

Şimdi ise.

Güneş karası gözlerimi
Kapadım düne bugüne.

Görmemek için Işıksız yarınları

...............................Mil çektim yüreğime.