Miladımın Sonundayım Anne

Ne milatlar başlattım,
Ne çağlar devirdim,
Zevk için çürüdüm.
Ne de kısaymış ömür,
Kaç bin yıl ki bu?
Ben hala yaşamadım anne.
Kim yaşadım sayıyor söyle.

Beyaz güvercinlerim kondu zeytin dallarıma anne,
Ölüme barış istedim,
Tarihim geçmiş, akit bozulmuyormuş,
İmzası yüzümde derin mi derin duruyor,

Dar bir hücredeyim anne,
Herkes sırtını dönmüş uyuyor.
Parmaklık değil artık beni durduran,
Gençliğim önümde beni korkutuyor.
Çıkar beni bu hücreden anne,
Herşey için af diliyorum.

//Biri yine ağır bir şiir okuyor,
Yükünü sırtlanmışım,
Nefes nefeseyim anne,
Bu şiir ölüm(üm)den bahsediyor.//

Bu kızıl ufuk çizgisi yüzümü andırıyor,
Az bir ışık kalmış, gözlerim kararıyor.
Al beni o ufkun ardına götür anne,
Hava hiç kararmasın söyle.
-
-
-
Ben ölürsem anne,
Güneşe gömün beni,
Karanlığı hiç sevmiyorum,
Yeterince aydınlık mı yerin anne?
Bari yanına al beni.