Miraç Gecesi'nden Efendi Hazretlerine Tüllenen

/Miraç'tan bana armağan inerken Sen...!/


...
Unutabilirim zann'etmiştim seni zamanla...
Ama yine aklımın hilekâr sözüne kandım...
Sana dair sözlerimi, şiirlerimi bir kenara savurdum da...
İlham perilerimi idama mahkûm ettiğimi sandım...
Oysa ben seni anlatmayı bırakmakla en çokta şairliğimi yaktım...
Yan/ıl/dım...!
...

Kalbim ısrarla seni haykırmak istedi de...
Ben kelimelerin ağzına mühür vurdum...
Bu ihaneti gururuma nasıl yedirebilirdim...(?)
Ellerinin na-mahrem ellere dokunuşunu nasıl kabullenebilirdim...
Hepsi neyse de;
Benim seni sevdiğim sözcüklerle başkalarını sevmene nasıl dayanabilirdim...(!)
Haklısın belki de, gerekirse kapına dayanmalıydım...!
Çığlık çığlığa bağırıp, aşkımı doyasıya savunmalıydım...
Ya da dilime kilit vurup, alacakaranlıklarda yine hayâlinle avunmalıydım...
...

Çokça yakınım, demiştim sana...çokça uzak...
Suçu yok bu küçük kızın, sen kurdun o'nun kalbine hadsiz t/uzak...
Geldin ve hayâllerinin en işlek yerine kuruldun...
Bazen mutlu ettin o'nu... bazen de tükettin...
Gözlerini gözlerine kenetledin...olmadı nefesini kestin...!
Kimi kimi de günahların en büyüğüne sevkettin...
Ama sevgiliden gelen dert aşık'ın başına taç olurdu...
Bilmedin...bil(e)medin...ya da bilmek istemedin...(!)
Süslü lâflara g/özün toktur bilirim...
Hâsılı mı...?;
"İyi ettin Efendi Hazretleri...çok iyi ettin...!"


17.06.12 'PaZaR' GeCeSi (sıfıriki.yirmidört)