Mira'ya Mektup

.








"bekle beni..."






bu yağmur bizi ıslatır
yamalı gülüşlere inat
kıymetini bil
güzel olacak
hiç kimsenin ölmediği mevsimde
hiç ağlamadığımız kadar ağlamak


ben atacağım ayaklarımı
uçurumdan aşağı Mira
göğün mavi yüzüne taparak
çiçekli elbisene senin
ne varsa savurup katacak serin rüzgar
insanca bütün hüzünlerin


çimenleri koklasın geçip giden tren sesleri
düş çağırsın sepya bahçeler bırak
biz düşünelim öyle içli öyle derin


kopup giden tesbih tanesi bu son durak
şehrin dudaklarından öpsün ayrılmak
kavuşmak
ayrılmak kavuşmak


saçlarında serili ışıl ışıl muhabbet
çocuk parkları
unutalım seni be ey sefalet
bütün süsü püsü bu işte
kara boyanmış uzun tırnağı


gül yazmalı akşamlardan Mira
bir de bayram sabahından yetişip
tutmak istiyorum elini
biraz sonra mektup yaz şaşırt beni


gün doğumunu uyutmuşsun dün fotoğrafta
gözlerinden belli unuttum sanma
bu gidiş kağıttan günlerin kalbime doku nakli
avucunda tutma


takın yüzüne mahsun bir bakış
simli mi simli
dikenli tellerin ardına kaçma
kışlık umutlar biriktirdi cebimize şimdiki zaman
aman gözümün bebeği aman


söz
nar çiçekleri kirpiğine dolmadan döneceğim sana
şimdilik hoşça kal Mira
.