-mış Gibi

Göz kapaklarım direnirken uyku denen merede ,
ben bir ölüye uyanacaktım.

Benim amcam öldü.

Söylüyorum insanlara ,
rahat ,
lakayıt ,
sıradan ,
-mış
gibi.

Sanki ;
dün bize geldi
der
-miş
gibi.

Acıya öyle bir alışıyor ki beden
ölümü öyle bir sıradanlaştırıyor ki ruh
anlatıyor insan
sadece anlatıyor.

Benim arkadaşım öldü.
Gözümün önünde bir bebek.
Sonra ananem öldü.
Bir de babannem.
Bir sevgilim.
Kendim.

Yürüyen cesetler çoğalırken dünyada ,
ölenlere üzülmüyorum ben ,
aciyorum ,
biraz kendime
biraz size.