Mısaraları Olmayan Şiir

Güneşe hasret sabahlarda
Gözlerinde tekrar tekrar doğmak için
Yıldızları kirpiklerine taktım
Düşlere serdim seni!

Nazlı nazlı eserken
Duyguların rüzgarı
Gözlerinin yeşilinde dinledim
Ormanın türküsünü
Bir ben oldu
Bir sen oldu kar tanesi!..

İşittikçe kardelenin kalbini
Yalçın dağlara yolları sardım
Ben de onculayın
Toprağı yardım!

Boş sokaklar gibi inledi odam
Asık suratlı günlerim
Çiçeksiz dallarda gam
Yeşertir hüzünlerim!

Gerçeğin aynasında
Yıldızların yalanı
Mısraları olmayan bir şiirim artık
Gerçegin ta kendisi azrail kolunda giden
Gülümseyen kalbim hangi sevmelerde kaldı?

Hadi süzülün gözyaşlarım
Özlem zincirlerini kilitlerken kader
Sırlarıma ortak yatagıma sarılan mavi siyahta
Güneşi doğuran karanlıklara!...