Mızıka

dışından ve içinden akıyor yaşam
saçları dağılıyor bir çocuğun
derinleşen bağların güneş tüten gözlerine
su kımıldıyor
eşikte yaprak sallanırken
yanımda yanık dağ
-nasıldı örtüsü karanlığın-




içimin mavi bulutlarına eklenen ay lekesi
gülen bir bahçenin odalarına
düşümü kuytular..
ırmağın sevişgen rüzgarında
nazlı bir nakış göğü gererken
alnımın çarmıhına
uykusuz gecenin parmaklarında tohum
küçük bir şehir gibi boy atar avuçlarıma
sesini duyuyorum pencerelerin
saçları dağılıyor bir çocuğun
yıldız fenerleriyle..
tül ardı gölgelere mızıkalanan
yağmurlar geçiyor
ıslanıyorum..





uçurumun çiçek dengesinde
kıyı kanatları öyle güzel resim
eriyen yalnızlığın düş ağaçlarında
dudakları yeşilin
ve üzüm toplaması ruhun
harman sessizliği
sana sesleniyorum
elimden tut
saçları dağılıyor bir çocuğun
mısra gizliliğinde

dışardan ve içerden akarken yaşam
hayaller topluyorum anıların
zümrütten kayasına

hadi gidelim

.....