Mongoloid
Sen sevmezsin ama
Bulutlar her düşü ve her gözyaşını taşır
Onlar rengini yüklerinden alan
Ve yükleri tanrılara ilham olan rûyalardır
Sen inanmazsın ama
Cennet diye bir yer vardır
Her yeri çilek bahçesi olsa da
Özlemenin ağrısı orada bile çoktur
Hiç sevmiyorsun değil mi,
Böyle uyumsuz sesler duymayı?
Ne kadar benimsemişsin
Hayat sanki mükemmel bir şiirmiş gibi yaşamayı...
Ne kadar yorgunum bilemezsin
Dünyaya itilmiş bir melek olmaktan...
Herkesin gözleri yabancı, kulakları sağır
En günahkârmışım gibi tüm kullardan
Ben bu kadarından da mutluyum
Bu kadar dinledin ya,
Sanki kanatlarını açmış bir cennet kuşuyum
Gagamda pamuk şekeri kokusu...
Sence bir gün ben de senin gibi olur muyum?
Mongoloid , kendi ekseninde yasayan cocuk. Buldugu kadar mutlulukla gulumseyen ... Algiladigi kadar sevgiyi yansitan. Duyarli dizeler , tebrikler ...
Bir down sendromlu 'nun gözünden dünyaya bakış ; duyarlı yüreğinizi en içten duygularımla kutluyorum. onlarında fark edilmeye ve dinlenilmeye ihtiyaçları var. çok güzel düşünmüşsünüz 👍
Geçte olsa rasladığım şairin şiirine çokça selam..
Emrah Bey,
Öncelikle, yorumunuz ve ilginiz için teşekkür ederim.
Yorumunuzdan biraz farklı olarak, başlıktan da anlaşılacağı üzere, şiir down sendromlu bir çocuğun dilinden yazıldı.
Tekrar ilginiz için teşekkür ederim...
kendini beğenen bir insan var şiirinde. ve acabada diğer bir insan.
bilinenlerden ayrılmış. unutuklarını üsteleyen bir yazı; sorguda. tebrikler. yüreğin dert görmesin.👍👍👍😙