Mor Akşamlarda

sonsuzun ellerine dokundum
irkildi birden
heyecandan titriyordu
ben se korkudan

bilemediğim bir noktadan
gördüğüm bir resimdi
küçük bir dokunuşla
yönverdim
sıçradı renk zerreleri
kırmızılar aşkın izleriydi

tam yüreğinin ortasında
hançer izleri
süresini doldurmuş olsa da
hala ahları
sessiz çığlıklarındaydı

bir yıldız çizdim yanıbaşına
ışık olsun istedim
mordan yansıyanlar kırmızılara
ordan da açık elinin parmaklarına

aydınlanmış biranlık kaçamakta
gördüm
koskocaman mavi bir damla
saklanmaya-saklanırken de
sanki tutunmaya çalışıyordu

ama kayıyordu aşağılara
elleri kocaman pençeler gibi
kuru bir dalın peşindeydi
kapatsa avucunu diğeri
düşmeyecekti
anladım bu
'bir kırmızı-bir mavi' hikayesiydi
kendileri yok tu
ama izleri mor akşamlarda
saklı gizli yaşıyordu.....