Mor Dağların Ardında Güneşin Yansıdı

Mor dağların ardında bana güneşin yansıdı
gözlerimden akan yürek dolusu sularda
yüksek bozkırın ovasında bir güzelin cemalına kaldım

yüzerdim seni görünce
sen yoktun yanımda özlemin çekilmezdi günler uzadıkça
hayalin gönül yorgunu sabahları b/ekledik

sonra karşıma dikildin bir otobüs durağında
aynı istikamet yollarına geçikmiş düşlere sarıldık
farklı yollardan geçiyorduk hayallerin en son durağında

çok geçmeden saatler de çakıştı yolculuğumuz yine aynı yolda
aynı peronda buluştuk ikimizin rüyasına düştükçe yorulduk
uykusuz gecelerde sayıkladım düşlerimin perisini..
dualarımız peş peşe geldi karlı dağların ahından

insanlığın penceresine kuşlar konardı
sevmek kadar değilse
seni olağanca sevdim desem zaman mekana k/aldıkça
sensizliğine çok yürek y/aktım ömüre biçilen yıllara

çok kez sardım dağların mor menekşelerine dualar okudum ardında
her akşamın karanlığında düşümle öpücükler yolladım
gözlerinden arta kalan zaman yolculuğunda

bir ömrun ne kadarına çok sevgi topladım heybemin boşluğuna
sensizliğin çekilmiyor be güzelim
sonsuzluğun aleviyle haykırıyorum
seni sevebiliyorum diyebilmekte ne güzel

yol bilmeyene yol sorulmazken sordum seni her gelenden gidene
gelirsin diye bekledim yollarda kalan zamana küstüm
acısı olmayan şarkısı olur mu ? derken
geç kalınmış düşlerde yorgun hayalin hasreti

gülüşüm senin için değil dost kaderim de acıya gülmekte varmış
kusura sayılan ben yaban öküzü diyarların adamı
sen ise sarayların sultanı kraliçe hazretleri
sen bey yollarında bense garipler kervanında bir deli divane yolcuyum

gerçeğimiz özlüdür sana şatavatli sevgilerim yok
sen beni sevemezsin sana ulaşamam ki
cicili bicili konuşamalarım yok ki
günü birliklere yetişemem ölürsek sevdam için ölürüz

biraz sana keder talih topladım mor dağlar ardında
güneşin yansıdı gülmeyen yüzüme
umut ektim yollarına
her vakit sana koşuyorum gözlerim seni okuyor

18*01*13*Karataş*