Mor Kanadımda Hala Kanıyorken

koca bir çınar gibi,
vakur ve asildim
yarılsam da gövdemin ortasından
sırtımı açık bıraktım kasırgaya
devrilmedim
direndim
kurusa da dallarım
hazan yapraklarımla
örttüm tüm hatalarını aşk'ın

asıldım umudun umutsuz saçaklarına
ve bırakmadım yaşamın ellerinden
sonsuzluğuna merhaba dedim
bu ebedi yolculuğun
edebi bir var oluşla

bir çift göz pınarında
arındırdım kirli ne varsa
yankısı vursa da ayrılığın
dağların ardından
buzla teslim etmedim, sıcak ruhumu
ısıttım nefesimle
yaktım tüm korkuların ucundan

ve sen canımdan bir sırken
mor kanadımda hala kanıyorken
yıkılsa da önüme, ölümden alevler
ben yanarım da
yine hiç kıyamam ben sana
bir parça çaputla, dilek ol ağacımın dalına
süpürge ettim bu saçlarımı uğruna