Mor Laleler II

Giden sen,desen gül, yakar köz,tüter can
Yazan sen,bilen gül ,biter söz, düşer can


Ey sevgili !
Hüzüngahımda açan mor laleler aşkına
Üç ayaklı sehpaya asarken son sözümü
Helalliğini iliştir yüreğinin ortasına
Yetim kalmasın sürmeye bulanmış bakışın
Ceylan nazarında bitişlerim
Etrafına duman düşen mor dağların
Eteğine yapışan pencere önü yalnızlığında
Hücre hücre sararken lalezar düşlerini
Tenin toprakla hemhâli yakın


Ey sevgili !
Gece, bir tomurcuğun ortasında
Dönerken güne
Sen kaç şafağı suladın incilenen gözlerle
Tıkırtısında muştu aradın belki bir yusufçuğun
Ahh ! Süleyman olsaydım dedin kim bilir
Kuş dilinden muştu alaydım mor laleler aşkına


Yıkıntılara gömülü hamasetimi diriltirken
Kös vuruşlarında,her nağmede sızlar yüreğim
Mevsim-i lale düşerken takvime
Savururken seher yeli kokusunu
Gamzeye düşer gülüşlerin ey sevgili
Şahidi mor lale


Batar gün, gelir ay, ve son söz, doğar can
Hecem sen, yüzün ay, bakan sen,kalır can


Ey sevgili !
Kağıt kırıştırdı yüzünü yokluğunda
Ortasına düşen yokluğuna tutuldu dil
Kalem üzere yeminlerin bozumlarında
Tövbesine çekilen doksandokuz münacat
Bin kefaret fukara doyurdu hiçlik
Yine ve yeniden mor laleler aşkına


Susmak payıma düşer,zehir zemberek ahid
Bu yazgımsa kabülüm ,çekilir olur zahid



şanlıurfa/2009
2.05.2009 saat:22:14