Mor Sokak Lambası

Evleri uzayıp giden cadde sonunda,
Çok zamandır yanmıyordu lambası
Bir akşamüstü tam altıncı ayın onunda
Karanlığa ışık tuttu mor sokak lambası

Odası bakıyor benim pencereme karşı
Sağ yanında kocaman kapalı bir çarşı
Ay güneş ışınıyla aydınlatırken arşı
Dostluğa ışık tuttu mor sokak lambası

Önce şaşkınca bakıştık, sonra verdim selam
Pencere camından ettik öyle üç beş kelam
O an kalbimden geçti bu benim tatlı belam
Arkadaşlığa ışık tuttu mor sokak lambası

Artık her gece koşardık odamızdaki cama
Sokakta bir arabanın farı vururken çama
Muhabbet kesilmez bir hal olurdu ama
Sevdalığa ışık tuttu mor sokak lambası

Esti gönül dağlarından delice bir rüzgar
Çiçekler açtı kelebekler uçtu geldi bahar
Bakışıp durduk şafak doğana kadar
Mutluluğa ışık tuttu mor sokak lambası

Sevda her seven insan için ayrı yöndü
Bir anda her şey tam tersine döndü
Dokuzuncu ayın onunda ışıklar söndü
Ayrılığa yanmıyor mor sokak lambası