Mor Sümbüllü Sokakların Kadını

Eskidendi,
Çok eskiden.
Sizleri bilmem ama ben iyi bilirim,
Mor sümbüller süslerdi sokakları eskiden.
Kokusu bir hoştu,
Rengiyse gözleri kamaştıran.
Bu sokakların birinde,
Vardı bir kadın mor sümbüllerle yarışan.
Baharın gelişinin habercisi onlardı.
Baharla birlikte birbirleriyle inadına yarışan.
Açardı sümbüller baharla birlikte,
Güzel bir koku sarardı sokakları.
Tabi bu güzel kokuyu,
Süslemeliydi bir kadın.
Bu kadın o kadın,
Vazgeçilmeziydi o kadın mor sümbüllü sokakların.
Sümbüllerle birlikte açardı kendisi,
Ardından pervane gibi döndürürdü herkesi.
Kalkardı sabah erkenden,
Yürürdü mor sümbüllü sokaklar arasından.
Üzerinde ince bir tşört göğüsleri belli,
Altında mini sort kalçaları oynamalı.
Yalnız yaşıyordu,
Yoktu hiç karışanı.
Tavşan kulağı gibi bağlardı saçlarını,
Böyle daha seksi oluyordu kendisi.
Camdan onu görenler,
Kimi işe,kimi kahveye gitmek bahanesiyle,
Atarlardı sokağa kendilerini.
Soluklanmak için otururdu kadın,
Mor sümbüllü bir çay bahçesinde.
Tabi evden kaçanlarsa onun berisinde.
Çay içmek bahane,
Maksat gözler kadının üzerinde.
Bu sokaklar kalmadı artık günümüzde.
Koca binalar yükseldi sünbüllerin yerine.
Kadında kayboldu,
Kaybolan mor sümbüllerle birlikte.
Şimdi gözler o sokakları özlemekte.
Bir yanda baharın habercisi mor sümbülleri,
Öte yanda onlarla yarış içinde olan kadını.