Moralini Bozma Bırakma Kendini

Nefesini sanki tutmuş,
Cılız bakışlı,ürkek kardeşim benim.
Nedir,sendeki bu tarifsiz korku,
Nedir,bu dünyadan kaçar gibi gidişin.
Dert ve kederleri yanına almış,
Geleceği,umutları bir kenara bırakmış,
Sanki ! Bitiş sendromu,
Söyle, hiç mi umut kalmadı,
Seni yıldıran,dünyanın bu halimi,
Hiç iyiye gitmeyen,kötü gidişat mı,
Doğru, her yer kan gölü,
Her yer,barut kokusu,
İnsanlar sanki robot olmuş,
Kalmamış içinde,merhamet ve korkusu.
Biz,belki daha kötülerini gördük.
Bu uğurda,binlerce kayıp verdik,
Geride,yetim,öksüz çocuklar,
Yaşlı,ana,babalar ve dul kadınlar,
Kaldı...
Sen hiç,moralini bozma,
Bir gün,düzelecek,bu kötü günler.
Her yer, bayram yeri olacak,
Kenetlenecek,bütün eller,
Sen üzülme,cılız bakışlı ürkek kardeşim,
Her günün,bir yarını vardır,
Her kötü,günün taze bir başlangıcı,
Bitecek bir gün,bu kötü gidişat.
Moralini bozma,bırakma kendini,
Sen,bize lazımsın.
Hiç eksiltme,içindeki yaşam sevgini.
Yaşam bu,hep gülecek değiliz ya,
Ağlamanın da bir asaleti vardır,
Neye sayarsan say,
Fakat,biten bir ömrün telafisi yok,
Gerisi teferruattan ibarettir.