Mor/s Bir Yaşam

Bunca yaşanan mutsuzluklar arasında
Binbir sıkıntıyla var ettiğimiz / o
Küçücük mutluluklarımızı yok eden
Kocaman insanlar oldu hep
İnsan bile denilemeyecek kadar
Küçüktüler oysa
Ve yıllar yılı, bize yaşattırdıkları sıkıntıların altında
Zaman zaman ezilip gittik
Bir hiç uğruna hem de


Böyle zamanlarda insanın
Duyguları da kabuklaşıyor, yaraları gibi
Çok çabuk inciniyorsunuz ve
Tahammülsüz biri olup çıkıyorsunuz
Sonra da her şey mors alfabesi gibi
Tek düze bir yaşam
Küçük bir nokta, bir kısa çizgi
Ya da
Bir küçük nokta, bir uzun çizgi
Ve cümle sonlarında ki o stoplar
Allahtan ki onlar var
Kısa da olsa bir mola vermek adına
İyi de geliyor bazen, soluklanıyoruz


Yoksa, bir telaşedir
Bir koşuşturmacadır gidecek
Nedenler ve niçinler arasında
Boğulmamak içten bile değil
Sorular hep yanıtsız
isteklerse hep çaresiz...
Oysa, dinlene dinlene yol almak varken
İçinize çeke çeke solumak varken hayatı,
Kesintisiz uzun bir çizgide soluksuzca yol almak...


Hele ki basit beyinlerin ablukasında olmak
Ve onlar tarafından kuşatıldığınız hislerine kapılmak
O çok daha acı...
Güç bela besleyip büyüttüğünüz, var ettiğiniz
O küçücük mutluluklarınızın, göz göre göre
Bir çırpıda yok olması gibi...


İşte hayat bu, bizler de bu hayatın içindeki
Kısa film akropollerinin sanki birer karesi
Ve o karelerin bazılarının içleri, hala boş
Boş ve sahipsiz
Dolu olanlarının ise
Henüz oyuncu bile denilemeyecek kadar
Adsız, ünsüz ve basit figüranlarla dolu olması


Ne acıdır ki...
''Uyu yavrum ninni' şarkısının üzerinden
Tam otuz yıl geçmesine rağmen
Bizler hala uyuyor ve uyutuluyoruz
Ve hala...
Hep bildiğimiz ninnilerle!
Uyu yavrum ninnilerle...



_Kardelen_