Muallaktayım

Bu gece yanmıyor Ankara'nın ışıkları
Hani şu uykumu bölüp baktığım her gece
Bazen doyamadığım bakmaya, bazen kanatan kalemlerimi
manzara görünmüyor adeta...
Çekmişler ışıklarını canını alırcasına
Ben de payımı alıyorum boğuluyorum tefekkür ırmağında...
derken bir hüzün çıkageliyor ansızın
eziyor tüm bedenimi..
Hüzün mü bana geliyor yoksa ben mi ona gidiyorum
Muallaktayım......
Sen mi inşa ettin bu hüznü omuzlarıma?
Müteahhidi sen misin yoksa hayat mı?
Ya da hayattan SEN diye ödünç aldığım cellat mı? ? ?
Bitiyorum an be an....
Gidişin mi yıktı beni yoksa gelişin mi
Muallaktayım....
Çaresizlik kemiriyor hislerimi
Bu gece daha bir güçsüzüm...
Bu karanlık neyin nesi? ? Işıklar mı sönmüş gerçekten
yoksa ben mi ölmüşüm
Muallaktayım....
(16/11/07)

Şükran Atalar