Muamma

Aşkmış meğer en tanımsız delilik
Ve son kez dokunurken toprağına
Dalını yitirmiş bir çiçekti gerçeğin


Yıpranık bir hanımeli uzanıyor geçmişten
Çocuklar
Çocuklar doluyor göz bebeklerimin haresine
Ağlama
Ağlayamazsın
Gözlerin yok ki senin
Bitmeye çoğalıyoruz körlüğünde bilincin
Bilinç yokta ki muamma


Bu şefkat tanıdık
Öpüyorum yüreğinin uzak ellerinden
Bu koku
Saklanıyor koynumun çetrefilinde
Yalana muhtaçlığımdı oysa papatya
Kederim bulut olsa ne yazar
Aşk yalan mı , ya aşık olunan ...


Susuyor dua
Yüreğimi pazarlamışım ya ömrün dize sonlarına
Ve son kez kıyıp yıldızlara
Hepsini indirdim
Gözlerinden gözlerime uzanan hükümsüz coğrafyaya



Gök yok artık
Seviştiğin o mavili satır aralarında
Beyin ölümü gerçekleşmiş insanlığın
Yürek midir sence
Tenin bir parmak altında atan
Bu kırmızı
Bu güya
Bu ....



Çocuklarımı vurduğun yorgun toprakta
Tanrıyı da öldürdü o adamlar tanrı adına
Yokuz
Aslında
Sonra olsa.....