Muceb

..

Bilmelisin!.

...


Kendi gözümle gördüm kendimi kendi rüyamda
Mühürlüydüm kendi içimde arızalıydı kaderim
Boynuma astığım gökyüzümü tutamadım
Düştüm bu yüzden incindim ama ölmedim
Kendimi unuttuğum odayı kilitledim henüz uyanmadan
Yine yalnızım...




Sana getirdiğim tüm çiçekler sahteydi aslında
Yazdığım tüm şiirler söylediğim şarkılar
Yaşadığımız bu dünya..
Kendim yazdım bu senaryoyu kendim sadece kendi alnıma
Utanırdım her karşısına geçtiğimde aynadan
Sen olmasan ve Tanrı tutmasa elimi dokunurken gözyaşına
İkrarımdır suçluyum
Seni çok sevdim




..kalbin terlemesidir ağlamak
gözler sadece şahittir aşkın içinde..




İşte böyle sevdiğim
Dedim ya suçluyum belki de ölmeliyim
İki dudağının arasında giyotinle
Gözlerinin yeşilinde idam sehpasında
Beyaz ellerinde kırık kalemle
Boynum kıldan incedir mucebince amel oluna..


Bilmelisin..
Seni sevdiğimdir hakkımda ferman
Hakkını helal et..
.....
___________________________________


Muceb = Bir söz veya emrin icâb ettiği şey, netice.