Müebbet

İmla kurallarına aykırı sevdamız
kanunun bilmem kaçıncı maddesi gereğince hüküm giydi
'M Ü E B B E T ! ' Dedi Hakim
aslında idam masasına oturmuş gibiydi sevdamız
Azrail eşlik ederken
pardon gardiyan demeliydim ! Söyle bir soru sordu;
-D E Ğ E R M İ Y D İ ?
Kafamı öne eğdim. Ne demeliydim bilmiyordum.
-Eh !Sus ve işini yap. Dedim.
Koridorda yankılı ayak sesleriyle adımlarımı küçük atıyordum
Nasıl bir hayattı ondan sonrası
ayrı koğuşlar
yoksa
tek hüküm giyen ben miydim?
tek seven ben miydim!


Alışmıştım aslında bu hayata,çok zaman geçti üzerinden
sevdamız idam edilirken ben müebbet yemiştim
zamanla sindiriyormuş insan
ne bir ziyaret eden dost
ne de mektubum vardı.



Sazıma değiyordu parmaklarım
gece mateme düştüğünde şarkılar söylüyordum
nefessiz can verecektim
iklimsiz!


Kaç yargı infaz eşiğinden dönmüştü sevdam
kaç mahkeme huzuruna çıktım sensiz
kaç savcı bırakın dedi
kaç hakim acıdı halime
kaç kez anlatmak zorunda kaldım
şimdi sen acı haline!
ben yatarım senin yerine
ben düşerim hücrelere.



Sessizlik artık duvarları çatlatmıştı
yankılı koridor yollarında yürüyordum sensiz
tek mahkumdum
arada Azrail sorular soruyordu
pardon gardiyan demeliydim,unuttum yine
neyi bekliyordu canımı almak için anlam veremiyordum
ben nereye o da oraya geliyordu
görevi gereğiymiş,öyle dedi.


Hay Allah! Kendi kendime konuşmaya başladım.
paslandı sevdam demir parmaklıklar arasında
kirlendi tozlu koridor yollarında
bu ne dertmiş Yarabbim al canımı.
-Sus ! Dedi Azrail. Sus! Şimdi cevap ver bana D E Ğ E R M İ Y D İ ?
Yine o soru.! Duraksadım eğdim başımı yere
-Cevap verirsem alacak mısın canımı? Dedim.
-Nasıl kıyarım sana be gülüm!


Hiç bakmamıştım bunca zaman kafamı kaldırıp yüzüne
-Sen ! Dedim.
- Evet Ben !






D E Ğ E R M İ Ş...!






Şimdi daha iyi anladım ki hayali bile güzel S E V D A N I N !