Müebbet Yedim
Seviyordum Akıllar dolusu
Ölüyordum her gece
Tabutlar dolusu..!
Suçum sevmekti.. biliyorum
Derdimse cezamı çekmekti..
Artık ölüyüm bittim
Beni attılar sevgisizler mapusanesine
Zalimlerden Müebbet yedim..!
Artık hatıralarda kalır resimlerim
Bir anı olur saklanır buruş buruş şiirlerim ...
Silinir o duvar yazıları
Kim bilir hangi nasırlı ellerle
Kinimi bitiremezdi
Bir kaç mutlu çift iki deli sevgili
Beni koydular suçsuz yere sevgisizler mapusanesine
Müebbet yedim bir kaçının yalan iki cümlesine..!
Üç beş yalan söz..
Bir kaç yalan bakış..
Sus ve dinle sakince bu şiir ufak bir haykırış.
Güvenmeyeceksin kimseye
O yapmaz demeyeceksin
Darda kalınca sırtından vurur seni
Sevmeyeceksin kimseyi
O benden başkasını sevemez demeyeceksin
Daha iyisini bulunca satar seni ...
Gücenmeyeceksin doğru söyleyenlere
Onlar sevenlerdir seni ...
Ben güvendim bu hale geldim
Bir suçludan öte Sevgisizlikten
Müebbet yedim...!
Seni bilirim, Sevdanı, yüreğini, sadakatini Sen sevmeye aşıksın bir kere Ne yaparsan yap, ne söylersen söyle değiştiremezsin özünü sevgi olmadan nasıl yaşanır ki Dünya Furkan Can Bir tatlı kelam, bir içten gülüş, uzanan bir dost eli olmadan nasıl döner çarkı bu alemin Hangi insan dayarabilir ki sevgisiz bir güne uyanmaya ve geceyi yalnızlıkla bitirmeye
sevmeye, hayata ve şiire son hız devam Furkan Müebbette olsa...Sevmek her haliyle güzel Çünkü sana güzelliklerin ve umuda açılan yarınları da o seven yüreğin getirecek inan
Sevgilerimle... Gözlerinden öpüyorum şairim