Müfredat

-hayatımın tek seçmeli dersi sensin sevgilim-



Kahırlar biriktiriyorum avuçlarımda
sırtım keskin kasaturaya
yüzüm semaya dönük



beşvakit secdeye duruyorum
toprağını öpüyorum avuçlayarak
kıstırıp ömrümü koltuğumun altına
şafak sayıyorum kavuşacağım ana

.

ey sevgili
bildiğim tek duasın dudaklarımda
üşürken soluğum zülfikarın gölgesinde
siper oluyorum sana gelecek tüm beddualara

..


gözlerimin önünden
esmer
kara gözlü
karabakışlı bir rüzgar geçer
darmadağınık siyah saçları
geceyi boyar kapkara
kendime dönerim pervasızca

nefesin çınlar kulaklarımda
bir ney eşliğinde
semazene diz çökerim
başım öne eğik

fikrimin ortasında sen dolu hatıralar
tel tel ayırırım gecenin saçlarını

...

hangi hazan mevsi miydi bilmiyorum
hangi baharda yere düşerdi yapraklar


ama bildiğim
işte o zaman
hüzün basardı kaldırım taşlarına yüksünmüş sarı yapraklara


dönerken ardım sıra geldiğim yollara
tövbesiz ağlar
iki eli yakamda karanfiller

sana yanıyor
sana yakınıyorum
öksüz çocuklar büyürken sakallarımda

.../

her müfredatta büyük harfle adın geçer
seni çalışırım an boyunca



bu gönül senin

iste
yakayım tüm ışıklarını

ve istersen git

üfleyeyim neonlara
kararsın tüm dünya