Muhabbet

bir tekrarın tekerrüründe beynim
Yıllardır döndüğüm labirentin
ışığa en yakın köşesinde
kırımış tutunduğum dallar
kalbimin ziyası sönmüş
bir cinnet misali yalancı umutlarla avunmak
labirentin bilinen hücrelerinin kıskacında
peki neydi günahım böyle bir dara düştüm
insan kalbimle hayal denen yara düştüm
bade de içirmedi pirlerin
hatırımı da sormadı kırklar yediler
yaşadığım cehennem günahlarımın eseri mi
dünyayı içindekilerle yutmaya hazır
yok yok bir şey var bu işte...
anlayamadığım anlamlandıramadığım
diğerleri de benimle aynı yerde
her hücre onlara ayrı bir ülke
keyifle dolaşıyorlar geziyorlar
labiretin içinde kıyısında
Aç kapıları artık çıkayım bir nefes alımı da olsa
en azından farkındayım biliyorum
sırlara bürüdüğün bu alemin
Herşeyiyle bir hiç olduğunu
varlık ve hakikatin kabuk
muhabbetin iç olduğunu.........