Muhabbet

Ey gönül, mecliste sen arif olda,
Her soruya cevap, vermeye kalkma.
Toprağı tavında bir gönül bulda,
Bir tohum ekmeden, dermeye kalkma.

Önce sen kendini, et de terbiye,
Görmeze, duymaza deme ki niye?
Elleri hor görüp, bilirim diye,
Kendini meydana, sürmeye kalkma.

Vicdanına hassas, terziyi kur,
Tartıyı misliyle, mihengine vur,
Biliyorsan konuş, ya da geri dur,
Sözün ortasından, girmeye kalkma.

İçinde hazine, saklı her kulun,
Kötülük görsen de, ikramda bulun,
Yobaz meclisine uğrarsa yolun,
Orada eğlenip, durmaya kalkma.

Boş sözlerle geçen, her an'ın kayıp,
Ayıbı ayıpla, kapatmak, ayıp,
Onda, bunda, şunda kusurlar sayıp,
Suçunu yüzüne, vurmaya kalkma.

Aşkla, muhabbetle pişir özünü,
Kemal bulsun, ham bırakma sözünü,
Erkânıyla Hakka çevir yüzünü,
Gayri yet yüzünü, görmeye kalkma.

Hakikat, marifet yükünü denkle,
Ne eksilt üstünden, ne biraz ekle,
Sözün mücevherse? Ehlini bekle,
Herkesin önüne, sermeye kalkma.

Bil ki, Allah kulu, kulundan sever,
Aşk dolu muhabbet, cihana değer,
Yaralım, dost yüzü ararsan eğer,
Araya perdeler, germeye kalkma.

1998