Muhannet Yükü

Öyle bir belâ ki, muhannet yükü,
Bıraksam olmuyor, tutsam olmuyor.
Her lokma ekmeği, zıkkımın kökü,
Tükürsem olmuyor, yutsam olmuyor.

Muhannet kendini, satar ağıra,
Düz yollar dururken, sürer bayıra,
Halden anlamayan köre, sağıra,
Konuşsam olmuyor, sussam olmuyor.

Muhannet bezinden, zillet biçene,
Mihenge vurmadan, adam seçene,
Hâlime bakıp ta, gülüp geçene,
Çatmasam olmuyor, çatsam olmuyor.

Ne yüküm azaldı, ne ağrım dindi,
Belalar üst üste, bindikçe bindi,
Dertlerim dağ gibi, önümde şimdi,
Beklesem olmuyor, kaçsam olmuyor.

Kışa çevirdiler, ömür yazımı,
Sormadılar bile, gönlüm razımı?
Bu yüzden mihnetle, yanan ağzımı,
Kapatsam olmuyor, açsam olmuyor.

Epeyce dolaştık eğriyi düzü,
Kısa gerekirken, uzattık sözü.
Yüzsüzler yüzünden eskiyen yüzü,
Yamasam olmuyor, yırtsam olmuyor.

İmanımız sağlam, sabırdan yana,
Şükür ki alıştık kedere, gama,
Gönül hazinemiz zengindir, amma,
Saklasam olmuyor, saçsam olmuyor.

10.05.1994

Rabbim kimseyi muhannete muhtaç etmesin