Mühim Kadınlar Terekesi

Yüzümden saklanıyorum kendi yüzümden

çepeçevre sardığı bir hüznün ardından

solgun bir akşam üstü bahçede ağlıyor buluyorum

şu kendimle dopdolu begonvilleri

bakıyorum su yürüyor asma dallarına usul usul

gizliyorlar kendilerini gökyüzündeki kırlangıçlardan

bu hikayede benim sevgili ellerim kuruyor olsun

ıhlamur ağacım yeşersin de gerisi dert değil

sussanız diyorum biraz biraz daha biraz daha susun

kurbağalarla dolu göletlerde unutulmuş cesetler

biz ay ışığı ve rüzgarız sizler tel örgülerde pas

kadınlar güzel fakat ayrılık oldukça çirkin bir miras

bulutlar kara eski şöhretleriyle etrafımızı sararken

kedilerin doğum yaptığı mevsimlerin sonuna denk gelir hep

köpeklerin karşıdan karşıya geçerken ölmeleri

ey sevgili ey şahların şahı yağmur peşimize düş

aklımızda eski sokak taşlarının yiyip bitirdiği

o kadınlar ki kırmızı topuklu ayakkabılarıyla nede güzellerdi

dilleri bal belleri dal kokuları gülleri kıskandırırdı

kıskandıkça onlar etrafımızı güller sarardı

gidin şimdi gidebildiğinizce uzaklara şehirler bulvarlar

eski yeni bütün masalların sahipleri devlerdir

cüceler ise ayrıldıkça büyür büyüdükçe ayrılırlar masallarımızdan

olsun bıraktıkları koku şüphelide olsa aşk hep bizledir