Müjde

Karlı bir kış gününde, İstanbul gecesinde
Bembeyaz bir tuvale, hayalini çizerim
Sadece sen olursun, gönlümün hecesinde
İnci gibi yaşları, gözlerime dizerim

Senden önce ne varsa, mazide unutulmuş
Hangi hain aldatıp, bezdirmiş hayatımdan
Şu yaralı yüreğim, yalanla avutulmuş
Hepsi silindi artık ,geçmiş diye yâdımdan

Şimdi yeniden doğdun, güneş gibi içime
Umurumda değil hiç, kar beyaz hava ayaz
İşte son şansın dedi, kaderim bu seçime
Haydi, gönül kalemim, en güzel şiiri yaz

Erik dalları açsın, ilkbahara az kaldı
Kalbimin ikliminde, cemreler düştü bile
Bekliyorum hemen gel, gözlerim yola daldı
Bir daha uğramasın, yalnızlık denen çile

Müjde ey gönül kuşum, aç kanatlarını uç
Şu dağlara taşlara, geliyormuş haber ver
Ne yarda ne de bende, bahtımızda imiş suç
Allı pullu atlastan, yollarına halı ser.

Gülcenaz