Müjgan

Derinlerde

Gökkuşağından kaydıramadığım hayaller

Ellerimde toprak kokusu 

Yüzümde ķırkyılın yorgunluğu

Ve yüreğim yangın yeri

Yapma bana bunu Müjgan!

Kaldıramaz her beden bu ayrılığı 

Evet dağ olurum demiştim derdine 

Derdin eyvallah ama bu dert 

Veremden kötü

Dermanı gizlidir gizinde

Dile bülbül sus olmuş 

Bi ötse bülbül gülünde 

İşte o zaman biter gam !

Gafil divane bedenim 

Vurdum yollara müjgan

Ararım kokunu peşin sıra bi iz

Ararım...

Zonguldakta kömür kokusu

Şehri ikiye yaran dereboyu yürürken 

Trenyolunda düdüğü çalıyor lokomotifin

Pespaye dolaşıyorum izin sıra 

Birgün senin bu yoldan geçme ihtimalini bekliyorum

Aynı camın arasından yüzünü görmek için beklediğim gibi kara kışta  

Anlamazsın 

Derinlerde 

ÇOK derinlerde kök salmış  mimoza ağacı gibi Bi aşk var subuti

Ne önemi var bedenin 

Bende bu aşk varken 

Ben seni yirmi yaşında sevdim

Bende hep yirmi şimdi yüz olsada bedenin

Müjgan  neye yaradı şimdi gidişin

Ben seni sensiz de severim