Mum Gölgesiydin,Eriyip Gidersin Zamana Karışırsın Sende

mum gölgesiydin...
eriyip gidersin
zamana karışırsın sen de

adın saklı
eşgalin saklı
sana bıraktığım
bedeninde ki zanlı

git gidebildiğin yere
gidebilirsen....

beni götürme
çaldığın zamanlara say...
gözyaşlarınla yıka
devrin ihanetini

duvarlarımı yıktın
kerpiç tuğlalarımda yıllarımın izi var
haberim yoktu ardındaki depremden

ve kırmızı bir gül'dü,boynu bükük
yıkıntıların içinde fark etmediğim
bahçem yeşildi akşamdan önce

sen yalnızlıkla yüzleşmedin
dalından kopan her yaprak toprağına döner
bilmek istemedin
anlık krizlerin yollara savurdu
vazgeçişin dağınıklığın kadardı
tek suçlusu sensin
ardında bıraktığın güvensizliğin

seni unuttum
yaşamak birkez düşer
avuçlarına insanoğlunun....
siyah beyaz türk filmlerinde eksildik
bu sevdaya dahil değildin
gönül gözüm
git gidebildiğin yere
gidebilirsen..

bir kadın slueti vapurda
menekşe gözleri hüzünlü
belli ki sevdalı....
belliki yalnız......
siyah suretinin vardır bir suçlusu
menekşe gözyaşları doldu sineme
sormadım...geçtim
biliyordum...anladım
göz göze geldik
bir sessizlik aldı başını yürüdü

yağmurlarla beraber
her baharda çiçeklenirim bilmelisin
sen olmasan da

tuzağına düşmem
kırıntı sevdanın
arta kalmış yaşadıklarının gölgesinde
sakladığın yüreğimi avuçlarına bırakmam
ahtım olsun

ırmakların resmini çizebilirim....

mum gölgesiydin
eriyip gidersin
zamana karışırsın sende

senden vazgeçtim
senden sonra...

ağlama dedim yüreğim
söz dinlemedi
gelmez dedim
ellerim közdü
ben seni kaç bahar bekledim
sarardım sevgili




izlerini aradım yollarda
kapalıydı bütün kapıların
canım yandı
duymadın sesimi
ahtım olsun
duymam sesini...

menekşe bir hüzün çöktü içime
gözlerin geldi aklıma sonra
beyazı saçlarının
ve ellerindeki son günüm
bir daha ağlamadım yağmurda
artık acımıyor yüreğim

sel oldum
alıp başımı aktığım künkler
uçsuz bucaksız yaylalarda kayboldu
bu deli kadından
sevda üzeri bir hayat çıkarırım
sen üzülme

git gidebildiğin yere
gidebilirsen...

beni götürme
ardımda kalsın
menekşe hüznüm
vazgeçtim
sana dair bütün hayallerimden

uyuyorum düş görmeden
ve...güneş kahve kokusu sunuyor
güvenli yalnızlığıma
seni her sabah
biraz daha unutuyorum

Sezeni dinlemiyorum...artık
mesela! Belalım
mesela !yarası saklım...
acıdan geçmiş yıllarını
tanıyorum


kapatıyorum radyoyu
yüzüme kaplanmış acıları siliyorum
camları açıyorum
bahçem yeşil
gönlüm yeşil
akıp gidiyor hayat önümden
ırmaklara karışıyorum...

bir adım atıyorum kapıdan
bir adım daha...
bir adım daha...
kapının ardında birileri var
bir dost eli
bir çocuk sesi
ve ardından başlıyor sağnak gözlerimden
geçiyor...
geçecek..
az kaldı
artçı sarsıntılar bunlar

mum gölgesiydin
eriyip gidersin
zamana karışırsın sende...

belki ince bir sızısın
olsun...
sızı hayatın fay kırıkları
her acının ardından
güçlü yanlarıma sarılıyorum
babamın kollarına sarılır gibi
içimdeki küçük kızı hiç sevmiyorum
senden sonra...

sevgili..evlat..türü yok ayrılığın
ben ayrılıklardan yoruldum
tek düze hayat..yalınayak yürüdüğüm
risksiz..duru..ve solgun..

git gidebildiğin yere
gidebilirsen....



siyah beyazım bilirsin
içimin renklerini gördün sen
çıplak kaldığım
o vakit....
isyanım başladı ihanete
ve kızılım
ikinci bahara...

küstüm sana
misketlerimi istemiyorum
körebe oynasak
ve adımı seslensen gökyüzüne
çıkmam saklandığım ağaçların ardından

bir kedim bile yok diyor Sezen
kedim gitti ..senden önce
ayak uçlarımda yalın bir dost
her kapıyı açtığımda
ayrılıklarımın sadık bekçisi
gömdüm kimsesizler mezarlığına
sen de git

ağlamıyorum yağmurlardan sonra
duyguların pazarlığında
kaybettin sen
bir bahise inat

artık acımıyor yaralarım
aşk!olsun sana
üç günlük yer kürede
emeklerim...kayıplarım
dermansız yanlarımsın
güle güle sana....

açtım pencerelerini gönlümün
uzak şehirlerde bir aşk saklıyorsa hayat!
kimbilir..biletimi almalıyım
birkez daha yenilmeden
ellerimi tutarmısın..hayat

11.haziran..2010....cuma....24.00