Mümkün Kılabilirim

Aşkı bizim için mümkün kılabilirim,
Geceyle gündüzü bir arada toplayıp,
Sonsuzluğun olabilirim.
İmkânları imkânsızlıklardan ayırıp,
Bütün mevsimleri bizde toplayabilirim.

Seni sevmekten utanmadan,
Beni sende anlık değil;
Ömürlük kılabilirim,
Senin için her şey olabilirim,
Hatta mutsuzluğun bile.
İsteklerinin önünde durup,
Sana seslenebilirim.

Mümkün olabilir mi sence?
Zamanla hâyâl ettiğimiz noktalar daralıyor gibi bence
Eller birleşip,
Gözler birbirini seçip,
Aşk köprüsü oluşuncaya kadar,
Bu ömür biter.

Uzak durmalı,
Susup,
Yüreğini sessizliğe adamalı
Hani masalları dinlerken,
Uyuyakalır ya bir çocuk.
Bu yalnız masalla,
Uykuya dalıp,
Çiftli senaryolar kurmayı bir sonraki oyuna saklamalı.

Ne dersin?
Şimdiden sonra yalnız gülebilir misin?
Korkularımı salarsan,
Kahkahalarımdan ödünç verebilirim.
Unuttuğun her şeyi tebessümlerine değişir,
Gözyaşlarını tutabilirim.
Biz bizden ayrıyken,
Sen orada,
Ve ben buradayken,
Mümkünatı olmayanları,
Mümkün kılmak için direnebilirim.

Yeterki sen,
İki adım geride,
Benden ayrı direnişlerinle dur da,
Olamamışlığımızı unutup,
Aşkı yüreğimize taşıyabilirim.

Olmuyor işte, anladık
Masalın sonunda yaya kaldık,
Takıldığımız noktalarla başa sardık,
Anladık ki birbirimizin değil;
Yalnızlığın aşkı olup,
Yalnızca yalnızlığa adandık.

Yalnızlığı içimden alıp,
Kalabalık gönüllerde tek kişilik yer kapabilirim,
Sanırım bundan sonra hayatla,
Sen olmadan da başa çıkabilirim.
Gücüm varsa,
Şimdiden sonra mutluluktan uçadabilirim
Ne yapıyorsam,
Koşulları zorlayıp,
İmkânsızlıklardan sıyrılabilmek için...

Aşka adanmış şarkılardan fal tutup,
Sevdalımı bulabilirim,
Yanıyorken ellerim,
Buz tutmuş yüreğimi ısıtabilirim...