Mumya Ve Alev

Uzaktaki varlığın
Demdir.
İnsanın içini ferahlatan
Yağmur sonrası
Toprak kokusu
Cayır cayır yananda
Bir içimlik su
Bilek gibi bir örüğü
Dağıtan fırtına
Etekleri uçuran
Hafif bir meltem
Dokun.
Solu havayı
Çayda çıra yanıyor


Bir ilk oluş gibi
Yüz yıl mumyalanmış
Ölümsüz bir firavun
Bin kez ölüp ölüp
Dirilen bir ömür
Nerdeyse hiçlik içinde
Çekmişliğin çekememişliğin
Sabrın ve sabırsızlığın gel gitinde
Dokunulmazlık zırhında
Beklenen ,dillenen sen
Eller en derin düşünde
Bizler hem-ü hal
Dokunak özleminde
Günaha çağrı
Sevap içinde
Hece hece
Bir şafak sökümü
yandı mumya
üfle
Güneş ha doğdu
Ha doğacak
Nihayetinde.