Münkesir Suskular

Hangi kağıda düşse kelimelerim 

Yaralı tebessümler ağlar
Dudak kıvrımlarımda.
Gamzelerimde açan çiçekler soldu
Gömüldü gözyaşıma adın
Ve vuruldu azad ettiğim bütün kuşlar
Bir göç telaşında;

-Ziyadesiyle mutsuzluğum kaldın!..

Gülüşüme en çok sen yakışırdın.
Hasretin,
sesime yerleşmiş
ağır bir yutkunma şimdi.
Hep derin
hep bi kederli.
Ne vakit özlesem seni
Hangi türküye dönse yönünü yüreğim,
Solumayı unutur kalbim.

Hüküm giymiş
Binlerce yorgunluk var
Ruhumun deltasında.
Aklımın havsalamın almadığı,
İnsanlığın satıldığı bu çağda
Sabrımı sorgular yokluğun.
Kurumasın diye kelamlarım
Eksenine gizlenmiş
Duyulmamış sözcükler ararım.

Hiçbir şiirden çalmadım düşlerimi;
Devrile devrile kanattığım dizlerimi
Oydum şerha şerha.
Yüzüstü düştüğümden beri
U/mutsuzluğun kucağına,
iyileşmeyi reddetmiş
yara gibiyim çoğu şarkılarda..

İtirafımdır;
En çok seni sevdim
Bir de bitap düşen serçeleri..
Bir seni unutamadım
Bir de
kibrit kutularında sakladığım
gömmeye kıyamadığım
ölü kelebekleri..
Çocuktum,
ölmesinler diye çok ağladım.
Büyüdüm, kalbimi dağladım..

Yoksun! ..
Bu yüzden
Üşümüş heykeller kadar durgun
Ucu yanık mektuplar misali
Ölüm uykusundayım.
•Mandalina ve kestane kokularının yasındayım..