Münzevi Yankılar Divanı

susarsa, kimsesiz bir isyanın içinde

tersine akan bir nehir gibi

ulu orta yalnızlığını paylaşmaya gelir

karanlık saatlerinde yalnız o bahçenin

ne de güzel çiçekleniverir

elinden düşen kağıt parçasında başıboş bir şiir

anlamazsın kuşların sesinden

belki bir yerde düşüvermiştir moskova

hiç gitmedim ama, okuduğum şiirlerden bilirim

çokça cinayet işlenen meşru bir gecede

şairini öldürüp atmışlardır gözlerindeki uçurumdan aşağıya

II

elinin değdiği yer değil

habil olsa çekilmez zulmün acısı

özgürlük, bir oyukta bıraktığın çığlık ise

acı dört duvar arasında yankılanıyordur, hatırla

her ne kadar yan yana olsak da

aşk, yan yana olanın değil

uzak bakışları, farklı yüzlerde evcilleştirebilenindir unutma

III

heybesinde bir iki dize taşıyor diye

hamallığını yapıyor sanmayın edebiyatın

yeri gelir bir akarsuyun ardında

yeri gelir bir sığınakta karşınıza çıkar elbet

gökyüzünden uzak kalınca

taşımak zorunda kalırsınız 

avluya doğru o dizeleri sırtınızda

ipe dizilir gibi düzgün ve

tane tane işlenmiştir betiğine gecenin

sabahı görmesin diyedir elbet

dizleri dibinde bir gelinciğin

IV

üzerine düşülmedikçe
anlaşıldığı görülmemiştir kelimelerin
ki kelimeler kılıç kadar keskindir
sevdanın üzerinde denemeyin